Streszczenie: Kapitał ludzki stanowi jeden z kluczowych czynników rozwoju społeczno-gospodarczego regionów. W tym kontekście szczególnie niepokojące są wyniki badań własnych wskazujące na znaczące dysproporcje w poziomie kapitału ludzkiego polskich województwach. Analiza przestrzennego zróżnicowania kapitału ludzkiego przeprowadzona z wykorzystaniem taksonomicznej metody Z. Hellwiga wykazała, iż obok trzech województw o wysokim poziomie kapitału ludzkiego (Mazowieckie, Małopolskie, Pomorskie) znacznie liczniejszą grupę stanowią województwa charakteryzujące się niskim jego poziomem (Łódzkie, Kujawsko-Pomorskie, Zachodnio-Pomorskie, Podkarpackie, Lubelskie, Opolskie, Lubuskie, Warmińsko-Mazurskie). Szczególnie niekorzystną sytuację posiada Świętokrzyskie reprezentujące najniższy poziom kapitału ludzkiego.
Abstract: Human capital is one of the key factors in the social and economic development of the regions. In view of that, the results of the authors’ investigations, which indicate considerable differences in the human capital level in Poland’s provinces (voivoships), seem highly alarming. The analysis of human capital spatial differentiation carried out using the Hellwig’s taxonomic method shows that only three provinces (Mazowieckie, Małopolskie, Pomorskie) are characterised by a high level of human capital. A much more numerous group of provinces (Łódzkie, Kujawsko-Pomorskie, Zachodnio-Pomorskie, Podkarpackie, Lubelskie, Opolskie, Lubuskie, Warmińsko-Mazurskie) are typified as having a low level of human capital. The Świętokrzyskie province, with the lowest level of human capital, is placed at the most disadvantageous position.
B I B L I O G R A F I ABecker G.S. (1993), Human Capital, A Theoretical and Empirical Analysis with Special Reference to Education, The University of Chicago Press, Chicago.
Bieńkuńska A., Piasecki T. (red.) (2013), Jakość życia, kapitał społeczny, ubóstwo i wykluczenie społeczne w Polsce, GUS, US w Łodzi, Warszawa.
Blaug M. (2003), Teoria ekonomii: ujęcie retrospektywne, PWN, Warszawa.
Boni M. (red.) (2009), Polska 2030. Wyzwania rozwojowe, Kancelaria Rady Ministrów, Warszawa.
Domański S.R. (1993), Kapitał ludzki i wzrost gospodarczy, PWN, Warszawa.
Florida R. (1995), Toward the learning region, Futures, vol. 27, no. 5.
Florida R. (2003), Cities and creative class, City and Community, Volume 2, Issue , p. 3-19.
Gazińska M., Mojsiewicz M. (red.) (2012), Nauka i technika w 2011 roku, GUS
US w Szczecinie, Warszawa.
Greenwood M.J. (1981), Migration and Economic Growth in United States, Academic Press, New York.
Grosse T.G. (2007), Innowacyjna gospodarka na peryferiach, Instytut Spraw Publicznych, Warszawa.
Grosse T.G. (2002), Przegląd koncepcji teoretycznych rozwoju regionalnego, Studia Regionalne i Lokalne, nr 1.
Hellwig Z. (1968), Zastosowanie metody taksonomicznej do typologicznego podziału kraju na poziom ich rozwoju oraz zasoby i strukturę wykwalifikowanych kadr, Przegląd Statystyczny, t. XV, nr 4.
Myrdal G. (1997), Rich Lands and Poor, Harper and Row, New York.
Nowakowska A., Przygodzki Z., Sokołowicz M.E. (red.), 2011, Region w gospodarce opartej na wiedzy, Difin, Warszawa.
Jewtuchowicz A., Wójcik M. (red.) 2010, Metropolia łódzka. Problemy integracji gospodarczej, Wydawnictwo Biblioteka, Łódź.
Rocznik Statystyczny Województw 2013, GUS, Warszawa 2014.
Roszkowska S. (2013), Kapitał ludzki a wzrost gospodarczy w Polsce, Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź. 
DOI 
YADDA/CEON