Streszczenie: Po 1945 r. architektura i wystrój wnętrz obiektów sakralnych dostosowywany był do funkcji i tworzony zgodnie z potrzebami użytkowników. W różnych okresach czasowych XX w., a w szczególności w latach 70. i 80., ulegał częstym modyfikacjom - odpowiednio do założeń programowych i potrzeb parafii.
W grze przestrzeni sakralnej, jej wyrazie plastycznym, znaczącą rolę odgrywały - nowoczesne rozwiązania architektoniczne, przełamanie wielu konwencji ikonograficznych oraz poszukiwanie oryginalnych ujęć kompozycyjnych.
Abstract: After 1945, Architecture and interior design of sacred buildings were adapted to the function and created in accordance with the needs of users. In the twentieth century, especially in the 70s and 80s, underwent frequent modifications - according to the program objectives and needs of the parish.
In the game, sacred space, its plastic expression, an important role was played - modern architectural solutions, overcoming much iconographic convention and the search for the original compositional approaches.
B I B L I O G R A F I A[1] Gil-Mastalerczyk J., O przemianach architektury sakralnej Archidiecezji Krakowskiej w latach 1945-2000, rozprawa doktorska promotor dr hab. inż. arch. Andrzej Białkiewicz, prof. PK, Kraków 2013
Po dokładnym przeanalizowaniu budownictwa sakralnego Archidiecezji Krakowskiej z lat 1945-2000, przyjęto trzy charakterystyczne dla tej architektury podokresy: I.) lata 1945-1970, II.) lata 1971-1989, III.) lata 1990-2000.
[2] Kozłowski D., Projekty i budynki 1982-1992. Figuratywność i rozpad formy w architekturze doby postfunkcjonalnej, Kraków 1992, s. 66.
[3] Kucza-Kuczyński K., Sakralizacja betonu, [w:] Architektura betonowa, Dariusz Kozłowski, (red.), Kraków 2001, s. 47-57.
[4] Misiągiewicz M., Punkt widzenia. Rozmowa ze studentami: architektoniczne tworzywo [w:] Czasopismo Techniczne, Architektura, z. 9-A/2006, rok 103, numer specjalny
Definiowanie Przestrzeni Architektonicznej, Architektoniczne Tworzywo, Wyd. PK, Kraków 2006, s. 452.
[5] Mroczek A., Kucza-Kuczyński K., Nowe Kościoły w Polsce, Warszawa 1991, s. 15.
[6] Olszewski A. K., Dzieje sztuki polskiej 1890-1980, Warszawa 1988, s. 146.
[7] Prawidłowość organizacji i ukształtowania danej przestrzeni poddana zostanie ewentualnej ocenie przez następne pokolenia.
[8] Szafer T. P., Sacrum Wadowickie, [w:] Udział pracowników Politechniki Krakowskiej w życiu Kościoła katolickiego za pontyfikatu Jana Pawła II, , Flaga K., Paluch M., Pawlicki B.M., (red.), Kraków 1998, s. 161.
[9] Wroński J. Sz., Kościoły Krakowa zbudowane w latach 1945-1989, jako wyraz przemian architektury sakralnej w Polsce na tle rozwoju architektury na świecie, Kraków 2010, s. 320. 