Streszczenie: Architektura sakralna od najdawniejszych czasów stanowiła szczególny wyróżnik w pejzażu miast. W strukturze miast historycznych kościoły były obiektami o odmiennej skali oraz o wyjątkowym uformowaniu. W kulturze europejskiej kościół przez wieki był najważniejszym budynkiem w otoczeniu człowieka.
We współczesnym wielokulturowym mieście relacje formy i znaczeń architektury sakralnej zmieniają się. Powoduje to iż w dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości architektura sakralna nie będzie już dominantą kompozycyjną w sylwecie i fizycznej formie miasta przyszłości. Nadal jednak, dzięki szczególnym cechom kompozycyjnym przestrzeni publicznych - pozostanie znakiem nobilitującym otoczenie i mocną formą wizualną w wewnętrznej strukturze miasta. Z uwagi na swą indywidualność, odmienność od otoczenia oraz walory estetyczne i prestiżowe, architektura sakralna także w mieście przyszłości pozostanie oryginalna i znacząca.
Abstract: Sacral architecture from ancient times was a special distinguishing feature in the landscape of cities. The structure of historic cities churches were the objects of a different scale and with a unique formation. In European culture for centuries the church was the most important building in the human environment.
In modern multicultural city relationship forms and meanings of sacred architecture change. The result is that in the rapidly changing realities of church architecture is no longer the dominant compositional and physical silhouette of a city of the future. Still, thanks to the special characteristics of composition of public spaces - will sign ennobling environment and strong visual form in the internal structure of the city. Due to its individuality, diversity of environment and aesthetic and prestigious ecclesiastical architecture also in the future remain original and significant.
