Streszczenie: Artykuł porusza aspekt projektowania nawierzchni ciągów pieszych, pieszo-jezdnych, placów miejskich i innych przestrzeni publicznych pod kątem doboru ich parametrów, kolorystyki oraz faktury, które w znacznym stopniu poprawiają
komfort ich użytkowania, a w szerszym kontekście, zwiększają dostępność przestrzeni i obiektów publicznych. Myśląc
o mieście przyjaznym, należy wziąć za cel kształtowanie przestrzeni miejskich bez barier wykluczających z życia społecznego. Należy wspomnieć, iż o przyjaznej przestrzeni możemy mówić w kontekście bezpośredniego użytkownika poruszającego się przede wszystkim pieszo lub za pomocą kul i na wózku inwalidzkim, ale również osób w pełni sprawnych,
lecz ograniczonych przez np. przemieszczanie się z wózkiem dziecięcym, dzieckiem na rękach czy ciężkim bagażem itp.
Wykazano, że odpowiednio zaprojektowana nawierzchnia znacząco wpływa na dostępność przestrzeni, a tym samym na
zmniejszenie wykluczania osób starszych, osób z niepełnosprawnościami, niewidomych, niedowidzących itp. Przedstawione w artykule rozwiązania szeroko wykraczają poza obowiązujące akty prawne w świetle prawa budowlanego, tym samym znacząco wpływają na dostępność przestrzeni i budynków publicznych oraz kreują przestrzeń przyjazną każdemu
użytkownikowi, czyli bezpieczną i niestwarzającą zagrożeń związanych z dezorientacją, bezpieczeństwem psychicznym
i ewentualnymi kontuzjami na skutek istniejących barier.
Abstract: This article discusses the aspects of designing the pavements of pedestrian zones, shared spaces, city squares and other
public spaces in terms of the selection of their parameters, colour and texture, which can significantly improve their
comfort of use and, in a wider context, improve the accessibility of public spaces and buildings. When we think about
a friendly city, we aim to create urban spaces free from any barriers that could exclude some people from the social life.
Urban space can be defined as friendly from the perspective of an end user who moves around on foot, or uses crutches
or a wheelchair, but also in the context of fully fit people, who are nevertheless limited in their movement because they
are pushing a pram, carrying a baby or heavy luggage, etc. It has been proven that a well-designed pavement can
significantly improve access to an area, reducing therefore the stigmatisation of elderly, disabled, blind, visually impaired
people, etc. Solutions described in this article go well beyond the applicable legal acts in the context of the building law
and therefore significantly improve the accessibility of public spaces and buildings and help to create spaces that are
friendly to all users – i.e. spaces that are safe and free of any risks connected with disorientation, psychological security
or the possibility of collision due to the existing barriers.
DOI